OSHO - Przypowieść o drzewie życzeń

Prawo autorskie a kontrowersje na temat plagiatu kopii itp

Coś z dziedziny prawa, w wielkim skrócie
Opinia prawników
Dla jasności sytuacji ,dla wszystkich twórców


Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.( art. 1 ust. 1).

"Jeśli okazałbym się tak samo genialny jak Mrożek, Gombrowicz, czy Witkacy, to nikt nie mógłby mi z tego tytułu czynić zarzutu plagiatu – pod warunkiem, że przy użyciu podobnych środków wyrazu opowiadałbym własne, oryginalne historie."

"prawo autorskie chroni treść, a nie techniczny sposób zapisu tej treści"

prawa autorskie przysługują  w całości jako twórcy całkowicie nowej treści

cokolwiek ogranicza wolność twórczą,jest..........zamykaniem wiatru w butelce

źródło  https://prakreacja.pl/

Daily Deviation October 27, 2019

 

 

Wyróżnienie od deviantart.com

dziękuję

 

Chiński mędrzec- Tranxu - Chinese sage.

"Kiedy łucznik strzela nie dla wygranej, panuje nad wszystkimi swoimi władzami. Kiedy strzela, by wygrać , staje się nerwowy. Kiedy strzela, by zdobyć nagrodę , staje się ślepy, widzi cel podwójnie, i umysł go zawodzi. Umiejętności jego się nie zmieniły: to nagroda go rozdwaja. Zależy mu na niej! Więcej myśli o niej niż o strzelaniu,  potrzeba zwycięstwa wysysa jego moc"

∞ 

"When an archer shoots out for victory, he controls all his powers. When he shoots to win a brass buckle, he becomes nervous. When he shoots to win a prize made of gold, he becomes blind, he sees the target twice, and the mind fails him. Skills he has not changed: it is the award that splits him. He cares about her! He thinks more about her than about shooting, and the need for victory drains his power. "

 

Tranxu zapewne wiedział o czym mówi, ale........nie miał tyle szczęścia co my😉

Uroboros

'Urobos'
olej płótno 40x30 cm oil on canvas

Uroboros – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się.Wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i odradzania się. Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw (coincidentia oppositorum lub coniunctio oppositorum). Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi.

Smok-symbol autorytetu i potęgi, wiązany ze słońcem i symboliką królewską.Stanowi alegorię wiedzy, mądrości, czujności i dobrej straży.

Uroboros - an ancient Egyptian and Greek symbol of a snake with a tail in its mouth that constantly devours itself and is reborn. It expresses the spiritual and physical unity of all things that will never fade and will endlessly in the form of continuous destruction and rebirth. It is a symbol of infinity, eternal return and unification of opposites (coincidentia oppositorum or coniunctio oppositorum). The snake biting its own tail indicates that the end in the process of eternal repetition corresponds to the beginning.

Dragon - symbols of authority and power, associated with the sun and royal symbolism. It is an allegory of knowledge, wisdom, vigilance and good guard.

Czym jest i jak działa zdrowe jedzenie

Ólafur Arnalds - Particles ft. Nanna Bryndís Hilmarsdóttir

Arvo Pärt- Spiegel im Spiegel

Ólafur Arnalds - Only The Winds

Piwonie The peony

Obraz dla mamy wg klasyka

Piwonie 40x30 cm

Westchnienie

olej płótno 40x30 cm oil on canvas

5 rzeczy, których ludzie żałują w ostatnim dniu swojego życia

Australijska pielęgniarka prowadziła zeszyt z ostatnimi wyznaniami jej pacjentów. Zbiór okazał się bardzo pokaźny.

Tłumimy uczucia: ze wstydu, strachu, żeby nie nadwerężać dobrych relacji z innymi. A frustracje czy gniew, zwłaszcza jeśli są tłumione i przeżywane wielokrotnie, mogą być źródłem chorób psychosomatycznych. Czasami nawet śmiertelnych. (Spenser Charles/StockSnap.io)

Bronnie Ware to australijska pielęgniarka, która przez wiele lat sprawowała opiekę nad nieuleczalnie chorymi, osobami w terminalnym okresie śmiertelnej choroby. Opiekowała się nimi na ogół przez dwanaście ostatnich tygodni ich życia. Z niektórymi z nich połączyła ją szczególnie bliska więź.

Po pewnym czasie założyła bloga „Inspiracja i herbata” (oryg. „Inspiration and Chai”), na którym spisywała rozmowy ze swoimi pacjentami, ich ostatnie refleksje i wyznania. Ponieważ cieszył się on dużą popularnością, Bronnie Ware po kilku latach wydała książkę „Czego najbardziej żałują umierający” („The Top Five Regrets of the Dying”).

Okazało się, że w obliczu śmierci wszyscy stawali się tacy sami. Nieważne, kim byli w przeszłości, ile mieli pieniędzy, czy otaczała ich rodzina, czy też umierali przy wynajętej opiekunce. Z odpowiedzi na pytanie o to, czy istnieje coś, co zrobiliby inaczej, gdyby mogli, wykrystalizowały się wspólne wątki. Czy można je przypisać doświadczeniu każdego człowieka? Prawdopodobnie nie, ale być może każdy odnajdzie w tym zestawieniu również wskazówki dla siebie.

1. Żałuję, że nie miałem więcej odwagi, by żyć zgodnie ze sobą, a nie z oczekiwaniami innych ludzi.

To wyznanie powtarzało się zdecydowanie najczęściej. „Niektórzy z nas, uświadamiając sobie, że nasze życie naprawdę wkrótce się skończy, próbują patrzeć na nie z dystansu i dostrzegają, z jak wielu marzeń i planów zrezygnowali” – mówiła Ware. I okazuje się, że większość osób nie spełniła choćby połowy swoich marzeń. Ze strachu przed zmianą, przed innymi, z własnej niemocy.

2. Żałuję, że tak ciężko pracowałem.

„To zdanie wypowiedział prawie każdy mężczyzna, którym się opiekowałam” – przyznała Australijka. Przegapiali dzieciństwo swoich dzieci, nie dostrzegali obecności swoich żon. Kobiety, którymi opiekowała się Ware, pochodziły ze starszego pokolenia, które pracowało głównie w domu, będąc blisko rodziny i dzieci. I być może uważały takie wyznanie za nieodpowiednie.

3. Żałuję, że szczerze nie wyznawałem swoich uczuć.

Tłumimy uczucia: ze wstydu, strachu, żeby nie nadwerężać dobrych relacji z innymi. A frustracje czy gniew, zwłaszcza jeśli są tłumione i przeżywane wielokrotnie, mogą być źródłem chorób psychosomatycznych. Czasami nawet śmiertelnych.

4. Żałuję, że nie utrzymałem kontaktów ze swoimi przyjaciółmi.

„Moi pacjenci dopiero na łożu śmierci docenili wartość przyjaźni. Wielu z nich było tak pochłoniętymi własnym życiem, że pozwoliło innym ludziom odejść. Zarówno tym, którzy odeszli, bo chcieli, jak i tym, których nie zatrzymali. Ale pamiętali o nich do końca” – mówiła Ware.

5. Żałuję, że nie pozwoliłem sobie być szczęśliwszym człowiekiem.

Wiele osób, z którymi rozmawiała Australijka, przyznało, że dopiero na łożu śmierci uświadomiło sobie, że szczęście jest wyborem. „Utknęli w starych wzorcach i nawykach” – mówiła Ware. Pozostali w swojej strefie komfortu.

Warto zwrócić uwagę na to, czego w tych zestawieniach nie było w ogóle. Bronnie Ware nie usłyszała na przykład tego:
1. Żałuję, że nie miałem więcej pieniędzy
2. Żałuję, że nie miałem więcej partnerów
3. Żałuję, że nie zrobiłem większej kariery

Daje do myślenia?

http://www.polityka.pl

Uśmiech William Blake

Uśmiech 

Jest uśmiech miłowania 

I uśmiech podstępnej uciechy 

I jest uśmiech nad uśmiechami 

W którym łączą się te dwa uśmiechy. 

Jest grymas nienawiści 

I grymas wzgardliwej niechęci 

I jest grymas nad grymasami 

Który próżno wymazać z pamięci 

Bo zagnieździł się w jądrze serca 

I przedostał do szpiku kości 

Żaden uśmiech znany człowiekowi 

Nie przeniknie owych głębokości 

Tylko jeden - ten co się raz zdarza 

Między naszą kołyską a mogiłą - 

Lecz gdy taki uśmiech zajaśnieje 

Wszystko znika co cierpieniem było. 

/William Blake/